Şirketler, akıllı olmak zorundadırlar. Firmaları akıllı yapan akıllı insanlardır ve aptalca şeyleri yapanlar da akıllı insanlardır.

Akıllı insanlar genellikle aynı hatayı iki kere yapmazlar ama bu ilk hatalarını ya da aptallıklarını her an yapabilirler.

Ortak Karar

Bazen, bir şey yapılacağı zaman bir çok kişinin ortak kararına ihtiyaç duyulur çünkü sorumluluk paylaşılsın, istenir. Bir problemin çözümüne çok fazla kişiyi karıştırmak daha çok veri, farklı bakış açıları ve çözümler, bu çözümlere ilişkin daha fazla eleştiri anlamına gelir.

Birden fazla tarafı her konuda bir araya getirmek ve ortak bir karar çıkartmak karar almayı zorlaştırabilir. Herhangi bir durumu az sayıda insana kanıtlamak çok insana kanıtlamaktan daha kolaydır. Bu tip durumlarda durumu ortaya koyanlar veya çözüm üretenler, istenmeyen kişi ilan edilebilirler.

Alışkanlıklar

Şirket içinde, belirli konularda, yerleşmiş inançlar, alışkanlıklar var ise karar alma süreci zorlaşır. Alınacak kararlar bu inanç ve alışkanlıklara göre verilirken bir çok kusur görmezden gelinir.

Yerleşmiş inançlar ve alışkanlıklar başarı için belirleyici öneme sahiptirler. Önemli olan yanlış yöne sapılmaması ve başka problemlere yol açmamasıdır.

Patronlar

Patron, şirket için doğru olduğunu “şahsen” düşündüğü ya da sadece sevdiği için bir şeyleri başlatıyorsa tehlikeli çanları çalmaya başlar. Çünkü patronla ters düşmek kariyer riskidir, dediğini yapmak şirket için doğru değilse yapanı aptal durumuna düşürebilir. Kimse bile bile aptallık yapmak istemez.

Patronlarımızın haklarını yemeyelim, onlar akıllıdır. Bir anda bir şey fark ederler, kafalarında mevcut işleri ve öncelikleri gözden geçirirler ve başlattıkları şeyi akıllı bir platforma oturturlar.

Uzmanlar

Akıllı insanlar diğer akıllı insanlara hayranlık duyarlar. Örneğin coğrafya konusunda bilginiz yoksa o konuda bir danışman tutarsınız ve o size (sandığınızın aksine) dünyanın yuvarlak olduğunu söyleyebilir.

Bazı uzmanlar kendi alanları dışındaki konularda da hazırlıklıdırlar. Örneğin bir pazarlama probleminiz olduğunu söyleseniz size farklılaşın, değişin diye bir öneriyi anında getirebilirim. Bir işe yarar mı, bilmem 🙂

İyi haberler

Şirketler, rakiplerinin, müşterilerinin, devletin, denetçilerin saldırısına maruz kalabilirler. Böyle durumları hasır altı edip, sürekli iyi haberleri duyurmak ve yayınlamak iyi bir tercih değildir. Bazı yöneticilere astları kötü haberleri asla duyurmayarak onunla uğraşmak istemezler. Yönetici “bana problem getirmeyin çözüm getirin” havasında olabilir. Kötü haberlerde, problemlerde iş hayatının birer parçasıdırlar.

Saçmasapanlıklar

Çok çeşitli örnekler verilebilir. Şirket vizyon ve misyonunda insana değer verdiğini yazan firmaların aksine uygulamalarını görebilirsiniz. Şirketin karı düştüğünde bunun sorumlusu olan yönetici ve pazarlamacılar yerine zararda hiç payı olmayan çalışanlar  işten çıkartılabilir.

Bütçeler

Hazırlanan bütçeler yönetim seviyesinde belirli bir yüzdede kesilir. Bütçeyi hazırlayanlar bu kesintiyi tahmin ederek ve şişirerek hazırlamışlardır. Kimin kimi kandırdığı belli olmayan aptalca bir döngü yaşanır. Bazı şirketlerde bütçeler formalite için hazırlanır, ne yıl içinde uyulur ne de bundan kimse rahatsız olur.

Açgözlülük

Şirket, “sırf kazanmak” için oynuyorsa kurallara, kanunlara ve etik kurallara tam anlamıyla uymayacaktır.

Kibir

Açgözlülüğün ikiz kardeşi kibirdir. Eğer bir şirket Tanrı’nın lütfu olduğunu düşünüyorsa orada kibir var, demektir. Bu şirketler kendilerini dünyevi şeylerin (yasalar, kurallar vb.) üstünde görerek davranırlar.